مدرسۀ نویسندگی خلاق ایدۀ داستان

​

​

داستان شام آخر / دولوروس روپ

داستان اجرا و نقد شده در دو ماهۀ چهارم مدرسۀ خلاق

بیلی دزد بود و عاشق کارهایی که زیاد وقت‌گیر نبودند. یک روز، صبح زود از زیر حفاظ وارد خانه‌ای شد. اشیای کوچک و گران قیمت را برداشت و در اتومبیلش، روی هم تلنبار کرد.
آخرین بار وقتی به خانه برگشت تا جلوی تلویزیون، غذای مختصری بخورد، همان‌جا در خانه‌ای که قرار بود به زودی سمپاشی(۱) شود، به خواب رفت...

_______________
۱. اشاره به نوعی سمپاشی که طی آن محل را با روکش وسیعی می‌پوشانند و مدت زیادی در حدود ۲۰ روز آن را سمپاشی می‌کنند.

​

​

​​

داستان اسکله / حمید سلیمانی رازان

داستان اجرا و نقد شده در دو ماهۀ سوم مدرسۀ خلاق

گلوله‌ها را که از کشتیِ حمل مهمات به اسکله جابجا می‌کردند، دیگر رمقی برایش نمانده بود. پاهایش سست شده بودند و از درون احساس ضعف می‌کرد. با حمل هر جعبۀ چوبی، گویی که تابوتی بر دوش می‌کشید. فورمن به داد زدن عادت کرده بود:

« زود باشین تن لشا! این کشتی ۲۴ ساعته باید تخلیه بشه، جنگ شروع شده، می‌دونید که من چقدر تعصب میهن رو دارم...! »

​

​

​

نقشه های شکست خورده / نویسنده: مونیکا ویر

داستان اجرا و نقد شده در سه ماهۀ پنجم مدرسۀ خلاق

آن روز صبح، یک دسته صورت حساب تازه رسیده بود. شرکت بیمه، از لغو شدن قراردادهایشان خبر می‌داد.

زن آهی کشید و با نگرانی از جا برخاست تا شوهرش را در جریان بگذارد. آشپزخانه بوی گاز می داد. روی میزکار شوهرش نامه ای پیدا کرد:

« پول بیمه عمر من برای زندگی تو و بچه‌ها کافی خواهد بود... »

​

​

خدمتکار مخصوص / نویسنده: امیلی تیلتون

داستان اجرا و نقد شده در دو ماهۀ سوم مدرسۀ خلاق

زن به خدمتکار تازه گفت:

« او دوست دارد شامش درست سرِ ساعت شش بخورد، گوشت قرمز هم نمی‌خورد، دسرش را بعد در اتاق خودش می‌خُورَد، ساعت ۸ حمام می‌گیرد و زود می‌خوابد...! »

​

  ​

داستان کوته‌نوشت شاه دزد

نویسنده: کاترین ایی مک دونالد

تمرین، نقد و تحلیل شده در دورۀ 5 زمستان * 1399

سکه ها: نیکل، پنی، دلار های براق، گشتن توی کیف، پول دست بردن توی جیب ها، بیرون کشیدن بسته ها...

همه چیز از میان انگشتان بلند من، به درون جیب های عمیقم سرازیر می شود. یک بار عاشق شدم. عاشقِ دختر زیبایی که کارش جمع کردن سکه های پارکومترها بود؛ تمنا کردم بماند! او زودتر بیدار شد، دار و ندارم را بُرد: جعبه های سکه ها و کیسه های پر از پول را...

​

  ​

​

این صفحه، به داستان های کوتاه و مینیمالی اختصاص دارد که در دوره های سه ماهۀ مدرسه و در جریان تمرین ابداعی هوش داستانی خوانده و نقد می شوند؛ هنرجویان گرامی، می توانند با وارد کردن نامِ داستان یا تمرینِ هوش داستانی در گروه اصلی، به نقدنامه های صوتی این داستان ها دسترسی پیدا کنند.

​

​

​

​

​

هنرجوی پرتلاش دورۀ اول مدرسۀ خلاق * دوماهۀ اردیبهشت و خرداد 1399

هدیۀ تلاش اول: دو کتاب به انتخاب و خط هنرجوی گرامی / 12 مرداد 1399

کتاب، همیشه بهترین و ماندگارترین هدیه بوده است. سال‌های بعد، بدون آن‌که بدانی، دستت به سمتش می‌رود و از گوشۀ کتابخانه‌ات برمی‌داری و نگاهش می‌کنی و هزار خاطره زنده می‌شود...

​

​

در پایان دوره های اصلی مدرسۀ خلاق ایدۀ داستان، شاهد حرکتی ابداعی، جذاب و خاطره انگیز هستیم. در آن روز که در برنامۀ دوره مشخص است، اسامی پرتلاش های دوره که از ابتدا بیشترین مشارکت و فعالیت را دارا بوده اند، به رأی مستقیم گذاشته می شود و در نهایت، یک نفر به عنوان « هنرجوی پرتلاش دوره » انتخاب و هدیه ای متنوع و دلخواه، به ایشان تقدیم می شود؛ این هدایا انواع مختلفی دارند و ممکن است از ارزش مالی بسیاری برخوردار نباشند اما اثری که در ادامۀ مسیر هنرجو می گذارند بسیار بیشتر از حد تصور است و تا انتهای راه نویسندگی و حیات هنری، در یاد و خاطر آن فرد مانا خواهد بود. بسیار شادمانیم که این رسم خجسته، توسط مدرسۀ خلاق ایدۀ داستان بنا نهاده و اجرا شد...

در این صفحۀ اختصاصی که انتهای هر دوره به­روز می شود، هدایای که به انتخاب و اختیار هنرجویان تهیه و تقدیم شده است را به شکل و شیوه ای خاص به یادگار می گذاریم تا هم معرفیِ مؤثری از مدرسه و فضای صمیمانۀ آن شده باشد و هم باعث تشویق و تلاش هنرجویان حال و آیندۀ مدرسه شود؛ به امید آن که روزی نام دلنشین شما، برگی از این صفحۀ مجازی باشد...

من امیر نمازی هستم، متولد نهم اردی بهشت ماه...

از یکی دو سال بعد از یادگیری الفبای پارسی و ساخت جملات، به تشویق دبیر دوم ابتدایی ام و طبق برنامه کتابخوانی آن سالها، هر هفته موظف بودیم به کتابخانه برویم، چندین کتاب داستان به امانت بگیریم و در زنگ کتابخوانی که درآن سالها باب بود، بخوانیم و خلاصه نامه ای کوتاه و کامل بنویسیم و ارائه دهیم؛ آن روزها به خاطر علاقه ام به نوشتن، تکیلف دوستان را هم می گرفتم و با جان و دل انجام می دادم و آنها خوشحال تر، به نام خود تحویل دبیر می دادند...!